DY BUZË DHE DY SY
Më flasin dy buzë,
më vështrojnë dy sy,
me shikimin drejt
në një fotografi.
Mimika e ngecur
në letrën e bromurit
Më thotë, u njohëm
në Epokën e Gurit.
Pastaj sy më sy
u pamë në Lashtësi,
kur shigjetat pa zë,
na gjuajtën në largësi.
Në Mesjetë u puthëm
fshehtas disa herë,
kur shpëtuam nga shpatat,
kokat pa na prerë.
Ndjenjat në Rilindje
i derdhëm nëpër letra.
U takuam në ëndrra,
folëm me zemra.
Në Kohën e Re dolëm
të uritur nga retë,
bëmë si të çmendur
dashuri të vërtetë.
Do flasin ato buzë,
Do vështrojnë ata sy,
edhe kur të tretemi
të dy në përjetësi...