PËRBALLË SPITALIT PSIKIATRIK

Kam spitalin psikiatrik këtu përballë,

kur sytë e lodhur hedh dritares tutje.

Të marrët, me trurin tepër në hall,

më buzëqeshin, sikur Krishtit i luten...

Më thërrmohet shpirti në copa guri,

kur i shoh ashtu me tru të dëmtuar. 

Me dhimbjen e thellë të një burri,

ndjej të më mpihen këmbë e duar.

Kur një vajzë me sy përlotur, si reja,

karshi oborrit afrohet e më këndon:

“Eja i dashur i zemrës, të lutem eja,

nga kjo çmendinë, mua më shpëto!”

Atëherë s’di në cilën dhomë të futem,

të mos dëgjoj zërin e saj të drithëruar,

kur për shërimin e trurit, mua më lutet,

në vend të dashnorit që e ka tradhëtur.

Po të isha në moshën e saj fatkeqe, sot,

nuk do e lija t’i zvetënohej kësisoj bukuria.

Do bëhesha si i çmendur, nëse shërohej dot,

me dashuri, kundër çmendjes nga dashuria...